1e rijsverslag!

Nou, zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben zijn Jik en ik niet heel erg van het ‘bloggen’. In tegenstelling tot de andere Nederlandertjes die bij Sjaki-Tari-Us rondlopen en wat voor mij nu ook de reden is dat ik toch maar even een blogje schrijf.

We zijn nu volgens mij 56 dagen weg dus op zich hebben we ook redelijk wat te vertellen haha! We hebben het nog steeds heel erg naar onze zin hier in Ubud en ik ben blij dat we nog lang niet weggaan!

Oké ik begin bij het begin…
We kwamen dus aan in Ubud 16 juli, toen hebben we een paar daagjes heerlijk het stadje verkend. Vijf dagen later kwam de broer van Jik, Hette! We zijn toen met zijn drietjes in een snelle boot (5 motoren!) van Bali naar Gili Trawangan gegaan. Dit is een eilandje dat dichtbij Lombok licht. Het is een heerlijk eiland waar vooral mensen van onze leeftijd rondlopen in bikini met een beetje brakke koppen van de avond daarvoor. Er is namelijk elke avond feest op Gili Trawangan! We hebben hier heerlijk op het strand gelegen in bean bags (zitzakken) met een lekkere techno en een koude Bintang in onze hand. Savonds uiteten en daarna van kroegje naar kroegje, Sama Sama, silent disco (iedereen loopt daar koptelefoons waar de muziek uitkomt, voor de iets oudere lezers), surfers bar en nog wat andere leuke plekjes. We hebben het daar heel erg leuk gehad. We zijn daar 3 nachtjes geweest en toen naar Gili Meno gegaan, dit eiland is te zien vanaf Gili Trawangan en dus ook niet lang met de boot (10 min met een langzame boot met 1 motor haha). Dit eiland staat bekend als het ‘honeymoon eiland’ dus daar was voor ons eigenlijk niet zoveel te beleven. Het was wel een erg mooi eiland waar we hebben gesnorkeld, de zonsondergang hebben gezien en lekker gegeten voor 1 nachtje. Lombok is erg Islamitisch dus deze twee eilanden ook. Je merkt dit doordat er om de zoveel tijd een mannetje in een moskee begint de zingen en pas ophoudt wanneer je dat drie keer heb gewenst. Na Gili Meno nog voor 3 nachtjes teruggegaan naar Gili Trawangan omdat dat toch wel goed beviel. Na zoveel daagjes op dat eiland te hebben gezeten en gefeest leek het eiland wel een beetje kleiner te worden dus dat was een goed moment om met een lokale boot (vol met Indonesische mensen en dus 3 Hollandse backpackers) naar Lombok te gaan. We hadden bij onze homestay op Gili Trawangan een Indonesische jongen ontmoet die toevallig ook die dag naar Lombok ging om het einde van de Ramadan thuis te kunnen vieren. Hij had ons aangeboden dat wij met hem mee konden reizen. Toen we uit de boot kwamen stond en een auto klaar en zijn we met z’n 6e (er gingen nog twee Indonesische jongens mee) naar het zuiden gereden. Onderweg gestopt bij Mataram (hoofdstad van Lombok) om nieuwe kleren voor de jongens te kopen en bij een paar aapjes in de ‘jungle’. Ze hadden ons afgezet in Kuta bij een homestay waar we uiteindelijk wat langer zijn gebleven dan we van te voren hadden bedacht. In Kuta, Lombok is namelijk het scooter ongeluk van Jik gebeurd. Kuta heeft een heel mooi strand maar is verder niet erg toeristisch dus het was savonds lastig om een eet plekje te vinden, bijna alles zat permanent vol. Daar hebben we scooters gehuurd, heerlijk getoerd over de bergen, naar de hoge golven gekeken en koude Bintang gedronken. Aan het einde van die eerste dag dus een lichtelijk paniek momentje… Jik hup in een auto met haar ‘oppervlakkige vleeswond’ – volgens een Belgisch iemand die wist waar ze het over had – en wij daar met de scooters achteraan opweg naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Wat later geen ziekenhuis bleek te zijn maar een medical centre waar ze wel kunnen hechten maar waar je dat beter niet kan laten doen.
We hebben de wond van Jik de dagen daarna niet zoveel aandacht gegeven als het had moeten krijgen, ook omdat ze er niet zo heel veel last van had. Dit hadden we onderschat. We zijn met zijn 3e nog doorgereisd naar Sengigi waar we ook nog scooters hebben gehuurd en heerlijk getoerd. Op dit moment hadden we naar een goed ziekenhuis moeten gaan maar in plaats daarvan gingen Jik en ik met het vliegtuig naar Flores en Hette met de boot naar Bali.
De hechtingen van Jik moesten er uitgehaald worden maar dat zou op Flores gebeuren omdat wij daar graag heen wilden. We hadden via toerist information gecheckt of ze daar capabel genoeg voor waren op Flores en dat bleek zo te zijn!
Dat was ook nog een hele interessante reis! Van Lombok gingen we naar Denpasar, Bali en toen naar Labuan Bajo, Flores. Alleen dat vliegtuig keerde halverwege om omdat ze erachter kwamen dat het vliegveld op Flores al gesloten was. Je zou bijna denken dat het een grap was maar we landden echt weer op Bali! Gelukkig mochten we die avond wel verblijven in een luxe hotel met een heerlijk bed en vlogen we de volgende nacht/ochtend met z’n alle weer naar Flores. Dit keer kwamen we wel aan in Labuan Bajo.
De eerste dag zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan waarvan wij dachten dat het een ziekenhuis was. Dit was het niet, het was weer een medical centre. Jik liet haar wond zien en de dokter schrok wat ons niet erg gerust stelde. We hadden toen al veel contact met haar zorgverzekering die dit ook niet erg geruststellend vond. Toen begon de wond ook nog rood en dik te worden en pijn te doen.
Labuan Bajo was trouwens een heerlijk dorpje waar we lekker hebben gegeten met heel mooi uitzicht op de haven met de ondergaande zon. We hebben een tripje gemaakt naar Rinca waar Komodoveranen leven, gevaarlijk! Dat was het enige tripje wat we konden doen omdat Jik niet kon snorkelen, zwemmen, hiken, duiken, fietsen of wat dan ook. Daar zijn ze allemaal erg fanatiek mee bezig daar op Flores. We hebben dus op Flores niet zoveel gezien, een goede reden om terug te komen want ik ben wel erg benieuwd naar dat meer met de drie kleuren! We zijn uiteindelijk 5 nachtjes op Flores geweest. We kregen een ambulance vlucht van Flores naar Bali omdat de zorgverzekering het nodig vond dat Jik zo snel mogelijk naar een goed ziekenhuis zou gaan. Dat was weer een mooi verhaal want wij dachten dat we een kleine helikopter zouden krijgen maar we kregen een passagiersvliegtuig voor ons alleen, met twee emergancy doktoren inbegrepen! Toen we aankwamen in Denpasar, Bali stond daar een ambulance voor ons klaar waar Jik gelukkig (sarcastisch) in kon liggen met een dekentje over haar heen. Backpacks erin en met loeiende sirenes naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ze met bedje en al het ziekenhuis ingereden maar de rest is een beetje anti climax want de wond is die dag alleen schoongemaakt en we mochten daarna gewoon naar het hotel. Lopend nog wel. Met onze backpacks weer op onze rug. Maar het hotel met zonder raam en lekkere airco was wel gratischhh!
Eigenlijk hadden ze die dag de ontsteking in Jik haar been eruit moeten halen want het ging vanaf toen steeds slechter met haar en haar been. De artsen daar leken ook niet heel zeker van hun zaak en dat was niet echt prettig. We hebben veel daagjes in het ziekenhuis gezeten. Steeds haalden ze er hechtingen uit, maakte het schoon en haalde er ontsteking uit. Ondertussen zijn we wel naar Semyniak en Kuta geweest dus we mogen niet klagen, daar was het heerlijk!
Jik is geopereerd in Denpasar waarbij de ontsteking deels is verwijderd en nieuwe hechtingen zijn geplaatst. Jik haar ouders zijn de dag daarna naar Legian gekomen waar wij verbleven. Zij waren op vakantie en zouden eigenlijk naar Lombok gaan maar na het bericht over Jik haar operatie kwamen ze naar ons toe. We zijn met z’n 4e naar Ubud gegaan en vanuit daar nog een aantal keer naar het ziekenhuis. Toen Jik ziek werd heeft de moeder van Jik met de zorgverzekering gesproken en werd besloten dat Jik toch zo snel mogelijk naar een goed ziekenhuis moest, Kuala Lumpur of Nederland. Wat uiteindelijk twee weken Kuala Lumpur werd. Gelukkig mocht/kon haar moeder mee maar dat was toch allemaal niet zo leuk. Jik werd nog twee keer geopereerd en kreeg en drain waardoor ze niet veel kon. Nu gaat het een stuk beter. Vrijdag gaan we waarschijnlijk weer naar het ziekenhuis. We zijn benieuwd hoe de wond er dan uitziet. Het heeft nou allemaal al zo lang geduurd ik vind dat het wel mooi is geweest. Ze heeft sinds 28 juli niet meer gezwommen! Nou dat is in een land als Indonesië niet vol te houden!
De twee weken dat Jik in Kuala Lumpur was ben ik in Ubud gebleven. Haar vader was er ook nog de eerste week ongeveer. We hebben een mooie wandeling gemaakt, getoerd op scooters, lekker uiteten geweest, naar het strand gereden en onderweg elkaar kwijtgeraakt en een paar keer bij Sjaki geweest. Daar waren op dat moment leuke mensen aan het vrijwilligerswerken waar ik mee ben opgetrokken. We hebben een ceremonie bijgewoond in Monkey Forrest, we zijn naar een sauna geweest en hebben gefeest in Kuta en Ubud. Langzaam kwamen ook de andere Nederlandertjes naar Ubud die hier blijven tot december. Leuk om iedereen te leren kennen. En Jik kwam woensdag weer terug! Gelukkig!
Ik ben nu begonnen met mijn tweede week op de stichting en Jik haar eerste. Daar zullen we binnenkort meer over vertellen.
Dit was even het hele verhaal over onze vakantie! Die nu afgelopen is, we gaan namelijk nu keihard bikkelen om al onze studiepunten te halen! Echt waar!

SUPERDOEI! (leren we alle Indonesische mensen dus wordt al overal gebruikt in Ubud)